Przygody myszek - Piżmak

Warto czasem wyjść na spotkanie innym stworzeniom, nawet starym. Nie wiadomo, jaka jest ich historia i czego można się od nich dowiedzieć i nauczyć. A moze tez i dać im coś od siebie. Co myszki dały piżmakowi, a co wzięły dla siebie?

Zapraszam!

Na jesiennym niebie płynęły obłoki,
A myszki wpatrzone były w świat szeroki.
Przysiadły na pniaku, co z ziemi wystawał,
Bo stojąc na skarpie możliwość tę dawał.
I widziały myszki krainy odległe,
Co na drugim brzegu rzeki są rozległej.
Zatęskniły myszki znowu do przygody,
Więc zeszły do rzeki zaczerpnąć ochłody.
Na przybrzeżnej plaży tratwa płaska stała,
Wiązana wodną trawą, żaglem powiewała.
A tuż obok tratwy siedział piżmak bury,
Co plótł z wodorostów okrętowe sznury.
Pod nosem nucił piosenkę żeglarską,
Z fajeczki w zębach pykał sobie dziarsko.
„Co myszki sprowadza do wilka morskiego?
Chcą poznać historię piżmaka starego?”
Myszki zawsze chętne są na opowieści,
Lecz życie piżmaka w głowie się nie mieści.
Bowiem już od dziecka z wodą był związany
I uciekł na morze spod opieki mamy.
„A na morzu wiodłem pełne przygód życie,
Lecz po latach wielu powiem Wam dziś skrycie,
Że tęsknota wielka serce rozdzierała,
Ale mnie natura ciągle naprzód pchała.
Dom swój porzuciłem, lecz nie zapomniałem
Do mamy i taty zawsze wrócić chciałem.
Lecz dane nie było, czas jak piach przeleciał,
A dom mój w perzynę się dawno rozleciał.
Na starość samotny pędzę teraz żywot,
Bo szczury lądowe patrzą na mnie krzywo…”
Lecz myszki przejęły się piżmaka losem
I mówią do niego wzruszonym ciut głosem:
„Piżmaku, samotnym nie będziesz już nigdy,
Masz nas za przyjaciół, nie doznasz już krzywdy.”
Łzy szczęścia uronił nasz piżmak przejęty,
I został w objęcia ramion myszek wzięty.
Bo samotność życie w smutek może zmienić,
By szczęście pomnożyć, trzeba się nim dzielić.

Image by wileydoc from Pixabay